Zaterdagmorgen 15 augustus trok ik naar Bornem voor de aankomst van de 40ste 100km Dodentocht. Althans voor de aankomst van mijn schoonbroer Yves. Yves kwam om 10u22 over de aankomst na een duurloop die 13 uur en 22 minuten duurde.
Yves zag er nog opvallend fris uit na zo’n inspanning.
Ik stond daar in Bornem aan de aankomst van half negen tot half elf en ik zag er tientallen na 100km de finish halen. Sommigen hadden een verbeten trek op hun gezicht.
Anderen lieten duidelijk merken dat ze blij waren dat ze er waren.
Weer anderen werden opgewacht door familie, geliefden of vrienden en kregen bloemen voor de aankomst.
Sommigen hadden een boodschap. Ze liepen voor het goede doel of om zichzelf te overwinnen.
Enfin, allen die de 100 kilometer uitliepen of wandelden, om wat voor reden dan ook, hebben mijn eeuwige bewondering.
Dirk Vissers says
Peter, mooie site. Ook mooi verhaal over je loopverleden. Doet me denken aan vroeger. Geen goesting om één van de komende jaren opnieuw een marathoneke te lopen?
groetjes
Dirk